Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι οι σχέσεις σας είναι αγχωτικές ή ανεκπλήρωτες; Ίσως ήρθε ο καιρός να σκεφτείτε το στυλ προσκόλλησής σας. Το είδος προσκόλλησης προέρχεται από τις πρώτες εμπειρίες που έχουμε με τους γονείς μας. Η γνώση για το είδος προσκόλλησης που έχουμε δημιουργήσει μπορεί να βοηθήσει ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ρίζες των πιθανών ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε στις ενήλικες σχέσεις μας. Το πρότυπο προσκόλλησης επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας αλληλεπιδρά με τους γύρω του.
H ασφαλής προσκόλληση δημιουργείται από γονείς που εκφράζουν ανοιχτά την αγάπη τους και επιτρέπουν στο παιδί να εξερευνήσει το περιβάλλον του. Το παιδί το οποίο έχει δημιουργήσει ένα ασφαλές μοντέλο προσκόλλησης με τους γονείς του μαθαίνει ότι ο κόσμος είναι ένα ασφαλές και φιλικό περιβάλλον και ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους αγαπημένους του, καθώς εκείνοι μπορούν να του παρέχουν φροντίδα και εγγύτητα.
Όταν υπάρχει ένα ασφαλές μοτίβο προσκόλλησης το άτομο έχει αυτοπεποίθηση και μπορεί να ικανοποιεί τόσο τις δικές του ανάγκες όσο και των άλλων. Οι ενήλικες που έχουν αναπτύξει ασφαλείς δεσμούς προσφέρουν υποστήριξη στους συντρόφους τους όταν αυτοί δεν αισθάνονται καλά. Η σχέση τους τείνει να είναι ειλικρινής, ανοιχτή και ισότιμη, με τους δυο συντρόφους να αισθάνονται ανεξάρτητοι και να αγαπούν ο ένας τον άλλον
Ωστόσο, όταν υπάρχει ένα αγχώδες ή αποφευκτικό μοτίβο προσκόλλησης το άτομο θα επιλέξει μία σύντροφο η οποία δεν θα είναι πιθανότατα η κατάλληλη επιλογή για τον κάνει ευτυχισμένο.
Τα άτομα τα οποία βρίσκονται στο αγχώδες/ αμφιθυμικό μοτίβο προσκόλλησης είχαν γονείς οι οποίοι αγνοούσαν τις ανησυχίες και τους φόβους τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν εγκαταλελειμμένα. Ως παιδιά ένιωθαν ότι δεν μπορούσαν να προβλέψουν τον τρόπο που θα ανταποκρίνονταν οι γονείς τουσ στις συναισθηματικές τους ανάγκες. Στις ενήλικες σχέσεις τους , τα άτομα με αγχώδες/ αμφιθυμικό μοντέλο προσκόλλησης θέλουν να βρίσκονται συνεχώς δίπλα στους συντρόφους τους ώστε να λαμβάνουν επιβεβαίωση για τα συναισθήματά τους. Επίσης, τείνουν να επιλέγουν συντρόφους οι οποίοι είναι απομονωμένοι και δεν μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν συνδέσεις με τους γύρω τους.
Τα άτομα τα οποία έχουν ένααπορριπτικό/αποφευκτικό μοτίβο προσκόλλησης έχουν μεγαλώσει με γονείς οι οποίοι ήταν απορριπτικοί ως προς τα συναισθήματά τους. Συχνά, η αντίδραση των γονιών ήταν επικριτική στα έντονα συναισθήματά τους και αντιμετωπιζόταν με θυμό ή και τιμωρία. Έτσι, ως ενήλικες δεν εκφράζουν ανοιχτά τα συναισθήματα τους και αλλάζουν τη συμπεριφορά τους ώστε να γίνονται αγαπητοί από τους γύρω τους. Έτσι, τα άτομα αυτά θα επιλέξουν στην ενήλικη ζωή να έχουν συντρόφους κτητικούς και απαιτητικούς ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν ικανοποιώντας τις ανάγκες του άλλου.
Το μοντέλο προσκόλλησης που έχει αναπτυχθεί με βάση τις σχέσεις με τους γονείς δεν χρειάζεται να ορίζει τους τρόπους συσχετισμού με τους ανθρώπους που αγαπάτε στην ενήλικη ζωή. Εάν γνωρίζετε το μοντέλο προσκόλλησης που βρίσκεστε μπορεί να σας βοηθήσει ώστε να ανακαλύψετε τον λόγο της συναισθηματικής σας συμπεριφοράς. Η θεραπεία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για την αλλαγή των συναισθηματικών δυσλειτουργιών. Ανακαλύπτοντας το είδος προσκόλλησής σας, τόσο εσείς όσο και ο σύντροφός σας μπορείτε να αμφισβητήσετε τις ανασφάλειες και τους φόβους σας ώστε να αναπτύξετε νέους τρόπους σύνδεσης για να διατηρήσετε μία ικανοποιητική σχέση .
